W rozmowie z Oblatami Benedyktyńskimi, Papież Franciszek mówi, że duch benedyktyński charakteryzuje się “sercem rozszerzonym przez niewysłowioną słodycz miłości”.
Charyzmat Oblatów Benedyktyńskich
Charyzmat Oblatów Benedyktyńskich można streścić w “pięknym wyrażeniu Świętego Benedykta, który zachęcał swoich naśladowców, aby mieli ‘serce rozszerzone przez niewysłowioną słodycz miłości'”, powiedział w piątek Papież Franciszek podczas przemówienia do Oblatów Benedyktyńskich uczestniczących w ich Piątym Światowym Kongresie.
Rozszerzone serce
Rozszerzone serce, jak mówił, “było charyzmatycznym zwiastunem łaski” przez wieki, ponieważ “jego korzenie są tak mocne, że drzewo dobrze rośnie, przetrwając niszczące działanie czasu i przynosząc smaczne owoce Ewangelii”.
Poszukiwanie Boga
“Życie benedyktyńskie jest przede wszystkim nieustannym poszukiwaniem Boga, Jego woli i cudów, które dokonuje”, powiedział Papież. Rozpoczyna się to “głównie” od Słowa Bożego, zwłaszcza kontemplowanego w lectio divina, ale odbywa się także przez kontemplację stworzenia, wyzwania dnia codziennego, doświadczenie pracy jako modlitwy i zwłaszcza przez innych ludzi.
Entuzjazm dla Ewangelii
Życie i charyzmat oblatu benedyktyńskiego charakteryzuje się także “entuzjazmem dla Ewangelii”, na wzór mnichów benedyktyńskich. “Podobnie jak mnisi”, powiedział, “którzy czynią miejsca, w których mieszkają, owocnymi i oznaczają swoje dni pracowitością, wy także jesteście w ten sposób wezwani do przekształcania codziennych ustawień, gdziekolwiek mieszkacie, działając jako zakwas w cieście, z umiejętnościami i odpowiedzialnością, a jednocześnie z delikatnością i współczuciem”.
Goszczność
Na koniec Papież Franciszek zastanawiał się nad cechą “goszczności”, zauważając, że w Regule Benedyktyńskiej Święty Założyciel wzywa mnichów do przyjmowania gości w klasztorze – zwłaszcza pielgrzymów i biednych – tak, jakby przyjmowali samego Jezusa.
Poszukiwanie, świadectwo i przyjmowanie miłości
Na koniec Papież Franciszek zachęcił Oblatów Benedyktyńskich “do dalszego rozszerzania waszego serca i powierzania go każdego dnia miłości Bożej, nigdy nie przestając jej szukać, świadczyć o niej z entuzjazmem i przyjmować ją w najbiedniejszych, których życie prowadzi was do spotkania”.