Tarnów, miasto o bogatej historii, skrywa w swoich murach niezwykłe świadectwo przeszłości – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego. Ta zabytkowa budowla, wzniesiona z murów średniowiecznego zamku, jest nie tylko miejscem kultu, ale i pamiątką po wpływowej rodzinie Sanguszków.
Historia Kościoła
W sercu Tarnowa, przy ulicy Bernardyńskiej, stoi kościół, który jest wyjątkowy nie tylko ze względu na swoją sakralną funkcję, ale również historię swojego powstania. W drugiej połowie XVIII wieku, dzięki fundacji Barbary i Pawła Sanguszków, rozpoczęto budowę świątyni z cegieł, które pochodziły z rozpadającego się Zamku Tarnowskich.
Fundacja Rodziny Sanguszków
Rodzina Sanguszków, znana z mecenatu i działalności charytatywnej, miała znaczący wpływ na kształtowanie się tarnowskiej architektury sakralnej. To właśnie książę Janusz Aleksander Sanguszko, otwierając drogę dla tarnowskich bernardynek, umożliwił wykorzystanie materiałów z zamkowych ruin do stworzenia kościoła.
Architektura i znaczenie
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego, choć zbudowany z elementów średniowiecznego zamku, prezentuje barokowy styl architektoniczny. Jego konstrukcja i wygląd zewnętrzny są świadectwem umiejętności adaptacji i transformacji, które przetrwały próbę czasu, stając się integralną częścią tarnowskiego krajobrazu.
Zmiany i przekształcenia
Przez lata kościół był świadkiem wielu zmian. Po kasacie klasztoru bernardynek przez cesarza Józefa II, świątynia stała się domem dla ojców bernardynów. Z biegiem lat, kościół konsekrowano ponownie, nadając mu obecne wezwanie i funkcję, jaką pełni do dziś.
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowie jest nie tylko miejscem modlitwy i refleksji, ale również żywym pomnikiem historii, który łączy w sobie średniowieczną przeszłość z barokową elegancją. Jego mury, wzniesione z ruin zamku, opowiadają historię miasta, jego mieszkańców i dobrodziejów, którzy przyczynili się do jego powstania.